بتائین یک آلکالوئید آمونیوم چهارتایی است که به طور گسترده در حیوانات و گیاهان وجود دارد. این یک محصول ثانویه متابولیسم است و خواص مولکولی منحصر به فرد آن باعث قطبی و غیرقطبی بودن آن می شود. می تواند با مناطق آبدوست و آبگریز ماکرومولکول های بیولوژیکی مانند آنزیم ها یا کمپلکس های پروتئینی ترکیب شود و یک ماده تنظیم کننده اسمزی غیر سمی مهم در گیاهان عالی است.

کاربرد بتائین در گیاه برای حفظ فشار اسمزی سلولی است: هنگامی که تحت تنش شوری- قلیایی یا آب قرار می گیرد، تعداد زیادی تنظیم کننده اسمزی آلی مانند بتائین در سیتوپلاسم تجمع می یابد و تنظیم کننده های اسمزی معدنی در سیتوپلاسم عمدتاً به اکسترود کردن کمک می کنند. واکوئل، به طوری که تعادل اسمزی بین سیتوپلاسم و محیط خارجی واکوئل درون سلولی حفظ شود. تجمع بتائین در گیاهان تحت تنش شوری یک نوع پدیده فیزیولوژیکی مهم است که برای گیاهان رشد یافته در تنش همبستگی مثبتی بین مقاومت به نمک گیاهی مفید است. و محتوای آن از الکل محافظت می کند: حلالیت بتائین بسیار بالا است، بدون بار خالص، غلظت بالا هیچ تاثیری بر بسیاری از آنزیم ها و سایر ماکرومولکول های بیولوژیکی ندارد، حتی یک اثر محافظتی دارد.

بتائین می تواند از غشای سلولی چغندر در برابر آسیب گرما محافظت کند و دمای مورد نیاز برای دناتوره شدن آنزیمی را بهبود بخشد. می تواند از اسفناج در برابر استرس یخ زدگی محافظت کند و اثر سمی نمک با غلظت بالا بر فعالیت آنزیم را از بین ببرد. اثر محافظتی خوبی بر فرآیند متابولیک تنفسی هوازی دارد. بتائین به سرعت سنتز می شود و در غلظت های بالا در بدن تجمع می یابد. بتائین بهترین اسمزی است. رگولاتور.