بتائین نشان داده شده است که برای انواع بیماری های انسانی از جمله چاقی، دیابت، سرطان و بیماری آلزایمر مفید است.

این مطالعه نشان داد که هر چه میزان مصرف بتائین بیشتر باشد، هنگامی که در یک جمعیت عمومی بزرگ تجزیه و تحلیل شود، ترکیب بدن بهتر است. به طور مشابه، مطالعات دیگر ارتباط منفی بین غلظت بتائین پلاسما و بیماری کبد چرب غیر الکلی در انسان را نشان داده اند، اما نتایج مکمل بتائین قابل بحث است. بنابراین، تحقیقات بیشتری برای تمرکز بر روی این زمینه به منظور دستیابی به نتایج قابل اعتماد مورد نیاز است.

مطالعات متعدد حیوانی نشان داده است که بتائین ارتباط نزدیکی با دیابت دارد. دیابت به دلیل اختلال در متابولیسم گلوکز منجر به افزایش قند خون می شود. غلظت بتائین پلاسما یک پیش‌بینی‌کننده ضعیف برای تشخیص دیابت در انسان است و ممکن است با عوارض دیابتی مانند میکروآنژیوپاتی مرتبط باشد. مطالعات نشان داده اند که دفع غیرطبیعی بتائین در ادرار ارتباط نزدیکی با دیابت دارد، اما ارزش تشخیصی کمتری نسبت به سایر مواد مانند کولین و دی متیل گلیسین دارد.

بسیاری از مطالعات نشان داده اند که مصرف بتائین تاثیر مثبتی در پیشگیری از سرطان هایی مانند سرطان سینه، ریه، کبد، روده بزرگ و نازوفارنکس دارد. در این مطالعات، مصرف بیشتر بتائین با خطر کمتر سرطان مرتبط بود. علاوه بر این، مطالعات نشان داده اند که مصرف کولین و بتائین (100 میلی گرم در روز) می تواند بروز سرطان را تا 11 درصد کاهش دهد. مداخله بتائین، بیماری آلزایمر ناشی از هیپرهموسیستئین را بازیابی می کند و پاسخ التهابی را در بیماران آلزایمر کاهش می دهد. این کشف دامنه کاربردهای بتائین را در بیماری های انسانی بیشتر می کند.