بتائین که از نظر شیمیایی به عنوان تری متیل گلیسین یا تری متیل آمینو اتولاکتون شناخته می شود، فرمول مولکولی آن C5H11NO2 و وزن مولکولی نسبی آن 117.15 است. ترکیب آمفوتریک، خنثی در محلول آبی، ریبات سفید یا کریستال برگ، نقطه ذوب 293 ℃، می تواند دمای بالای 200℃ را تحمل کند. با مقاومت اکسیداسیون قوی، حفظ رطوبت. ساختار مولکولی دو ویژگی دارد: اول اینکه توزیع بار در مولکول خنثی است. دوم، دارای سه گروه متیل فعال است.

متابولیسم بتائین می تواند لیزین تولید کند که چارچوبی را برای سنتز کارنیتین فراهم می کند. در همین حال، می تواند متیل فعال را به عنوان ماده خام مصنوعی فراهم کند که توانایی افزایش سنتز کارنیتین را دارد. شکل فعال کارنیتین، کارنیتین لیپوفتالیک زنجیره بلند، یعنی کارنیتین نامحلول در اسید است. افزایش محتوای متیل در حیوانات می تواند باعث تبدیل کارنیتین به کارنیتین نامحلول در اسید شود. اسیدهای چرب با زنجیره بلند را می توان با اتصال با کارنیتین به لیپوآسیل کارنیتین برای اکسیداسیون β به میتوکندری منتقل کرد. مقدار سنتز کارنیتین آزاد در کبد افزایش می‌یابد که انتقال اسیدهای چرب را افزایش می‌دهد، در نتیجه اکسیداسیون اسیدهای چرب را تقویت می‌کند و در نتیجه فعالیت آنزیم‌های لیپولیتیک را در مراحل مختلف خوک افزایش می‌دهد و تجزیه چربی را تسریع می‌کند.

کولین را می توان با مشارکت دی اسیل گلیسرول به فسفاتیدیل کولین (PC) که جزء ضروری VLDL و سایر لیپوپروتئین ها است، سنتز کرد. در طول فرآیند انتقال، کولین و سایر چربی های پروتئین حامل به شکل قطرات در بافت ها و اندام های محلی ذخیره می شوند. بتائین، به عنوان یک اهداکننده متیل کارآمد، می تواند مصرف کولین را در حیوانات کاهش دهد. سرین تولید شده پس از دمتیلاسیون بتائین، چارچوبی را برای سنتز کولین فراهم می کند و با افزایش محتوای متیل دهنده فعال، متیل را برای سنتز کولین فراهم می کند.