بتائین که به عنوان تری متیل گلیسین نیز شناخته می شود، یک ترکیب طبیعی غیر سمی و بی ضرر است که به طور گسترده در حیوانات و گیاهان وجود دارد. فرمول مولکولی آن C5H12NO2، وزن مولکولی 117.15 و ساختار شیمیایی آن شبیه کولین و متیونین است. بتائین دارای خواص فیزیکی و شیمیایی پایداری است که در دمای 200 درجه سانتیگراد دناتوره نمی شود. در دمای اتاق، بتائین سفید و کریستالی است که به راحتی رقیق می شود. بتائین عملکردهای بسیار مهمی در سلامت و عملکرد جوجه های گوشتی به ویژه در شرایط استرس گرمایی دارد. افزودن بتائین به خوراک طیور می تواند ایمنی را تقویت کرده و متیل فعال را فراهم کند.

بتائین یک مشتق تری متیل است که در موجودات زنده در بیابان ها و مناطق کم بارش یافت می شود. این ماده به عنوان یک اسمولیت برای کمک به حفظ تعادل آب سلولی و به عنوان یک دهنده متیل از طریق بازیافت متیونین عمل می کند. افزایش احتباس آب به دلیل اثر اسمولیتیک بتائین باعث افزایش حجم سلول و در نتیجه افزایش فعالیت آنابولیک، یکپارچگی غشای سلولی و عملکرد کلی پرنده می شود.

متیل یک جزء ضروری متابولیسم طیور است. سنتز پروتئین ها، لیپیدها، کارنیتین ها و سایر مواد از متیل جدایی ناپذیر است. با این حال، حیوانات نمی توانند متیل را به تنهایی سنتز کنند، بنابراین باید بلعیده شوند. در حال حاضر متیونین، کولین و بتائین منابع اصلی متیل مورد نیاز طیور هستند. متیونین می تواند پس از تبدیل به S-adenosyl methionine متیل را برای بدن فراهم کند، اما متیونین گران است و هزینه های پرورش را افزایش می دهد. کولین نمی تواند مستقیماً متیل را تأمین کند، اما تنها پس از کاتالیز شدن کولین اکسیداز توسط یک سری واکنش می تواند متیل فعال را فراهم کند. این فرآیند پیچیده و انرژی گیر است و به راحتی توسط عوامل مختلف بین غشای سلولی و میتوکندری تداخل پیدا می کند که برای استفاده از متیل مناسب نیست. بتائین دارای سه گروه متیل فعال است که بدن می تواند مستقیماً از آن استفاده کند و تحت تأثیر عوامل فوق قرار نمی گیرد.