با ترویج سنتز فسفولیپیدها در داخل بدن، بتائین از یک طرف فعالیت سنتاز چربی در کبد را کاهش می دهد، از طرف دیگر سنتز آپولیپوپروتئین در کبد را افزایش می دهد، باعث مهاجرت چربی در کبد می شود، محتوای تری گلیسیرید در کبد را کاهش می دهد و به طور موثر از تجمع چربی در کبد جلوگیری می کند. . این می تواند رسوب چربی بدن را با ترویج تجزیه چربی و مهار سنتز چربی کاهش دهد.

بتائین به دلیل طعم شیرین و حساس اومامی، ساختار شیمیایی مناسب برای گیرنده های بویایی و چشایی ماهی و افزایش اثر درک طعم سایر اسیدهای آمینه، یک جذب غذای ایده آل است. محققان دانشگاه بوستون هماهنگی گیرنده های شیمیایی در پاهای خرچنگ را اندازه گیری کردند و دریافتند که بتائین بزرگترین محرک است. افزودن 0.1٪ تا 0.3٪ بتائین به خوراک می تواند به شدت حس بویایی و چشایی همه ماهی ها و میگوها و سایر سخت پوستان را تحریک کند. همچنین نتایج نشان داد که بتائین اثر فریبنده خوبی بر حس بویایی و چشایی macrobrachium rosenbergii دارد.

بتائین یک بافر در برابر شوک اسمزی است. هنگامی که فشار اسمزی خارج از سلول به طور چشمگیری تغییر می کند، سلول می تواند بتائین را از خارج جذب کند تا تعادل فشار اسمزی طبیعی را حفظ کند و از انحراف آب در سلول و هجوم نمک ها جلوگیری کند. در عین حال، بتائین می تواند عملکرد پمپ پتاسیم و سدیم غشای سلولی را بهبود بخشد که می تواند عملکرد طبیعی و جذب مواد مغذی سلول های مخاطی روده را تضمین کند. اثر بافری بتائین بر شوک اسمزی نقش مهمی در حفظ عملکردهای فیزیولوژیکی طبیعی تحت شرایط استرس مانند اسهال خوکچه ها، تغییر آب و پوست اندازی آبزیان ایفا می کند.