واکنش های استرسی مختلف به طور جدی بر تغذیه و رشد حیوانات آبزی تأثیر می گذارد، میزان بقا را کاهش می دهد و حتی باعث مرگ می شود. افزودن بتائین در خوراک می تواند کاهش مصرف غذای حیوانات آبزی را در شرایط بیماری یا استرس بهبود بخشد، مصرف تغذیه را حفظ کند و برخی از بیماری ها یا بیماری ها را کاهش دهد. واکنش های استرس

بتائین به ماهی قزل آلا در برابر استرس سرمای کمتر از 10 درجه سانتیگراد مقاومت می کند و یک افزودنی ایده آل برای برخی از ماهی ها در زمستان است. بچه ماهی کپور علفزاری که از مسافت طولانی منتقل می شد با شرایط یکسان به حوضچه A و B قرار داده شد. 3/0 درصد بتائین به خوراک ماهی کپور در استخر A اضافه شد و هیچ بتائینی به خوراک ماهی کپور در استخر B اضافه شد. فوت کرد. بچه‌های حوضچه B به آهستگی غذا می‌خوردند و میزان مرگ و میر 4.5 درصد بود که نشان می‌دهد بتائین اثر ضد استرس دارد.

به عنوان نفوذ سلولی عامل محافظ، بتائین می تواند سلول های بیولوژیکی را به خشکی، رطوبت بالا و تحمل نمک بالا و محیط هایپرتونیک بهبود بخشد، از فرسایش سلول ها و نمک ها در آب جلوگیری کند، عملکرد پمپ Na-k غشای سلولی را بهبود بخشد، ثبات فعالیت و عملکرد آنزیم را بهبود بخشد. از ماکرومولکول های بیولوژیکی، سپس تعادل بین فشار اسمزی و یون را تنظیم کنید، عملکرد جذب مواد مغذی را حفظ کنید، ماهی، میگو و دیگر مقاومت شوک فشار اسمزی را افزایش دهید، میزان بقا را بهبود بخشید.

غلظت بالای نمک های معدنی در آب دریا برای رشد و بقای ماهی مفید نیست. آزمایشات روی ماهی کپور نشان داد که افزودن 1.5 درصد بتائین/اسید آمینه در طعمه می تواند محتوای آب در ماهیچه ماهی های آب شیرین را کاهش دهد و پیری ماهی را به تاخیر بیندازد. و به حفظ تعادل الکترولیت و فشار اسمزی در هنگام افزایش غلظت نمک‌های معدنی در آب (مانند آب دریا) کمک می‌کند تا ماهی‌های آب شیرین بتوانند با موفقیت به محیط آب دریا منتقل شوند. بتائین به ارگانیسم‌های دریایی کمک می‌کند تا غلظت نمک کم را در بدن حفظ کنند، به طور مداوم آب را دوباره پر کنند و در تنظیم اسمزی نقش داشته باشند، به طوری که ماهی‌های آب شیرین بتوانند با انتقال به محیط آب دریا سازگار شوند.